Veel mensen griezelen bij het idee slakken te eten. Als het gaat om de keuze voor het avondeten, staan deze beestjes maar in weinig landen op het menu. In sommige supermarkten zijn in ons land schaaltjes slakken in kruidenboter te koop. Ze zijn diep ingevroren en je hoeft ze alleen maar op te warmen in de oven. Maar kunnen de slakken uit eigen tuin hier tegenop qua smaak?

Op zaterdag 28 oktober hielden wij onze slakkenproeverijtje in de kantine. We konden de keuken gebruiken (met dank aan de kantineploeg). Omdat de slakken een uur moesten koken, begonnen we bijtijds met de voorbereiding .

Het proeven was op eigen risico, maar naar ons idee kon er weinig fout gaan. We hadden alleen segrijnslakken geraapt, zorgvuldig ontgift en in de vriezer gedaan. Bij de bereiding hebben we nauwkeurig het recept gevolgd en gekookt in een kruidige bouillon. De door Jacqueline gemaakte kruidenboter was met kruiden uit eigen tuin bereid. We waren benieuwd of de proevers het verschil tussen de supermarktslakken en de door ons bereide slakken konden proeven. En ook wat ze er van vonden.

Ondanks de heersende aversie tegen slakken vonden we een groepje tuinleden bereid er zich aan te wagen. De slakken uit de supermarkt werden door de proevers als taai ervaren. Het mondgevoel was niet prettig en een persoon spuugde de slak zelfs uit. De slakken waren nog geheel te herkennen met voelsprieten en al. De door ons bereide slakken waren malser en een stuk kleiner. De voorkeur van alle proevers ging duidelijk hier naar uit. Een leuke bijkomstigheid was dat de bouillon waarin de slakken gekookt waren, smaakte naar een heerlijke ossenstaartsoep.

Is het voor herhaling vatbaar? Het is heel veel werk en zeker het proberen waard als je veel segrijnslakken in je tuin hebt. Volgens een voedselsite zijn slakken heel gezond. Ze zijn koolhydraatarm, suikervrij en bevatten heel weinig vet. Ze zitten vol met eiwitten en zijn rijk aan magnesium, ijzer, fosfor en kalium. Daarnaast bevatten ze stoffen die bevorderlijk zijn voor de hersenen en je slaapritme.

Inge Hoefnagel en Hennie van Elderen

 

N.b.; dit artikel is een vervolg op een eerder verschenen artikel waarin we schijven hoe slakken het beste klaargemaakt kunnen worden voor consumptie.