Misschien weinig chic om nu al over mijn eigen tuin te schrijven, maar tijdsdruk noopt me ertoe. Bovendien is het een goede gelegenheid om mezelf voor te stellen aan wie ik sinds februari nog niet heb ontmoet.

Tuin 185 was twintig jaar lang de tuin van Dini en het is nog echt haar tuin. Met vormsnoei, uitheemse planten en vrij veel tegels. Ook met een goed onderhouden, mooi rood, kabouterhuisje met openslaande deuren en een tuinkast vol bruikbaar tuingereedschap. Op een mooie plek achteraan bij het bospad met aan alle kanten vriendelijke buren. Het kleine huis in de polder!

Ik heb ontzettend verlangd naar een eigen stukje grond om te beheren. Een tuin zoals die van mijn Opa Frans in Benschop, met fruitbomen en een moestuin (en liefst ook met een geit). Een plek waar mensen uitgebreid kunnen komen lunchen, zoals in de oude Bona-reclame. In Charlois heb ik daar geen plaats voor. Er is wel een kleine schaduwtuin waar ik veel plezier aan heb beleefd, maar de privacy is er beroerd en er zit lood in de grond. Ik had al wat verenigingen bekeken, ook op Zuid, toen ik deze ontdekte op een Open Tuinendag. Echt een paradijsje! Toen bleek dat mijn Wereldwinkelcollega en vriendin Suzanne hier al een tuin had, heb ik me meteen ingeschreven.

Het plan is de komende veertig jaar langzaam mijn stempel te drukken op de tuin, zonder abrupt allerlei niches te verstoren. Als ik trek krijg, kan ik naar de supermarkt, de vogels en insecten niet. Bovendien heb ik elke maand wel een nieuw idee over hoe het moet worden, dus ik neem de tijd. Jaco wil graag een gazon en een hangmat en afentoe een barbecue-avond. Verder vindt hij het heel prima om tussen haakjes te staan. Gelukkig zijn er andere mensen die kunnen helpen met kuilen graven en reparaties uitvoeren, maar ik hoop dat zijn interesse zal groeien.

De herfstkeuring vind ik spannend. De vorige keer was de slootkant rood. Daar werd ik echt chagrijnig van! Ik hou niet van onvoldoendes op mijn rapport. Eerlijk gezegd vind ik zelf dat ik de groene hulde verdien, geen onvoldoendes, want wat is dit hard werken! Het is allemaal fijn werk natuurlijk en ik ben blij dat ik niet meer naar de sportschool hoef en ’s avonds heb ik heus wel tijd om te lezen, maar dit is geen hobby voor luie mensen. En dan ben ik alleen nog maar aan het onderhouden wat er al is!

Het bevalt me goed hier. Er is voor ieder wat wils. Ik zal me graag inzetten voor de vereniging om dat zo te houden.