Door Annemarie Moormann

Na 38 jaar in het onderwijs gewerkt te hebben, is Marga nu portretschilder. Henk was als bouwkundige en milieu-inspecteur ook in zijn werk al vrij en veel buiten. Terwijl we met zijn drieën thee drinken voor het huisje, met uitzicht op de vijver en onder een aarzelend herfstzonnetje, vertelt Marga dat ze een nieuwe plek zocht om haar voeten in het gras te zetten. Ze waren uit hun huis met tuin in Schiebroek naar park Zestienhoven verhuisd. Mooie flat, groot terras, maar geen gras onder haar voeten. Allerlei ideeën passeerden de revue, een tweede huis in Frankrijk of misschien een camper. Henk heeft familie met een huisje in Ermelo. Zij zouden steeds een eind moeten rijden om er te komen. Dat was Henk’s bezwaar tegen Marga’s plannen. Hij vertelt ook graag ergens buiten te zijn, buiten te bewegen, op een rustige plek in het groen, zoals ze ook vaak gekampeerd hebben, maar hij wilde er niet steeds 100 kilometer voor rijden. Marga noemt hun tuin bij onze vereniging ‘toekomstbestendig’. Ze ziet Henk hier later wel klaverjassen en ze kan ook met een rollator nog naar en in haar tuin scharrelen.

Ze hebben twee jaar op de wachtlijst gestaan, ook bij vtv Zestienhoven, maar hun voorkeur ging steeds uit naar onze vereniging. Het complex is prachtig, de tuinen zijn groot, de vereniging goed georganiseerd. De regels om alles mooi te houden zijn helder en redelijk, vindt Henk. Vorig jaar juli kochten ze hun tuin.

Tuin 11, aan de rand van ons complex gelegen, was eerder van Hans Molijn. Hans was echt een verzamelaar. Veel van wat ze mochten hebben, mochten ze in feite opruimen, maar ze zijn blij met de goede keuken en badkamer en er was nog heel wat bruikbaar gereedschap bij ook. Vanaf het pad leek de tuin niet heel bijzonder, maar eenmaal binnen was Henk ook meteen enthousiast. De opzet is goed, de verhouding hoog/laag, de verschillende bladstructuren, de vele rozen (ook op een boog) en vooral de drie zitplekken aan het water zijn precies naar hun smaak. We lopen door de tuin en alles wordt aangewezen en tevreden getoond.

Een buurvrouw gaf ze het idee een vijver te maken voor het huisje. Geen gazon, want dat was eigenlijk heel onhandig als je in mei en juni weg wilt. Plus de mollen en de mest om het groen te houden. Ze hebben de vijver zelf uitgegraven. Het is een folievijver met een turfstenen rand. Henk heeft mos uitgestoken en op de turfstenen geplant. De dikke huisduif heeft er veel van gebruikt, maar hopelijk slaat de rest aan. Er kwamen meteen kikkers en salamanders in. Ze zijn heel tevreden over het resultaat en ik vraag me af of ik zelf ruimte heb voor een vijver.

Ze hebben fazanten in de tuin en ijsvogels. Helaas nog geen koningin van de nacht (nachtegaal). Lachend vertelt Marga dat Henk graag krentenboompjes wilde. “Naar Boskoop, dus?”, vraag ik. Nee, ze stonden er al, vier/vijf meter hoog! Marga verlangde een sneeuwballenboom. Die stond ook al achter het huis! Minder leuk vinden ze de ruimschoots aanwezige winde en bosaardbeitjes. Ze werken hard om deze beheersbaar te houden. Ons milieupark gebruiken ze niet. Dan moet alles in kleine stukjes worden geknipt en dat vindt Henk werk zoeken. Hij rijdt liever af en toe naar de Sligro voor een rol grote, blauwe zakken. Zo’n zak trekt hij bijvoorbeeld over een zieke buxusstruik, waarna hij alleen nog wat hoeft te spitten en zagen, alvorens de zak vol struik in zijn geheel naar de Melanchtonweg te brengen. Ik krijg er een mee, zodat ik het gemak ervan zelf kan ervaren. Bij mij verdwijnt er een in vorm gesnoeide aucuba japonica in die ik ineens niet meer kan verdragen. Ruimte voor een vijver moet er komen!

Henk heeft nu tijd om hard aan het huisje te werken, want veel van het hout is rot. Het is een klus, niet heel leuk, maar het huisje slopen zou kapitaalvernietiging zijn, vindt Henk de vakbondsman, dus gaat hij toch zelf aan de slag. Nu hebben we het een tijdje over zijn vakbondsverleden. Hij heeft mooie verhalen en mijn familie was ook actief bij de AbvaKabo, dus ik vind het hartstikke interessant. Marga hoopt dat Henk in de toekomst ook een oranjerie voor haar bouwt, voor niet-winterharde planten en om lekker in de zon te zitten ’s winters. Met een gereedschapsschuur eraan voor Henk. Hij wil de tuin vooral graag licht houden.

Het is een leuke, groene tuin en dat is precies zoals ze het graag hebben. Marga zegt dat ze te weinig van tuinieren weten om echt te gaan kweken. Voor groente en fruit gaan ze gewoon naar de winkel. Wel kennen ze alle planten bij naam en heeft Marga zevenbladpesto en liters druivensap gemaakt. De pruimenboom van de buren leverde ook hen veel pruimen en de wintereik bij de buren aan de andere kant is echt een bonus.

Henk heeft de rust en privacy die hij graag wil, al kennen ze inmiddels tot beider tevredenheid al veel mensen, ook door Marga’s werk voor de redactiecommissie. Ze schrijft in de Groene Blijdorper over ‘bijzondere huisjes’ en ontmoet zo steeds nieuwe leden. Achter aan het water organiseren ze fijn lunches voor vrienden. Met uitzicht op het bos. Zonder dat je 100 kilometer moet rijden. Dáár hebben ze nu gras gezaaid en zit Marga ’s zomers lekker met haar blote voeten in het gras.