“Ik ben tuinman in hart en nieren. Op mijn veertiende ben ik begonnen als groentekweker en vanaf dat moment heb ik zo’n beetje alle kanten van het tuindersbedrijf gezien. Gediplomeerd hovenier ben ik ook en je kunt me alles vragen over bomen.

Werkbeurten
Al vrij snel nadat we in 1977 onze tuin op ‘Blijdorp’ kregen, ging ik de werkbeurten organiseren. Je kunt je nu niet meer voorstellen hoe dat tot dan toe was gegaan: je kreeg niet zoals nu een rooster met je werkbeurten, maar als een van mijn voorgangers, de ‘beroemde’ meneer Wijnstekers, je zag lopen, zette hij je zomaar direct aan het werk. Niemand verzette zich daartegen. Je probeerde hem alleen wel zoveel mogelijk te vermijden. Het knippen van de heggen ging ook met militaire discipline: op een bepaalde zaterdagochtend en dan allemaal tegelijk.
Omdat het verenigingsleven vrij hecht was, werd er niet zo gelet op wat iedereen precies bijdroeg. Als je er was, deed je dingen samen, ook privé. Ons huisje is getekend door een buurman die architect was en gebouwd door weer een andere buurman, een aannemer. Tijdens het beton storten, stonden er drie families met stokken in het beton te prikken. De soep en de koffie voor de werkers werden aangedragen door weer anderen uit ons laantje!

Met de bus naar Oosterhout
We hebben vanaf ons begin de zomermaanden op de tuin doorgebracht. ´t Is toch heerlijk hier? Als je de hol afkomt ben je je sores al kwijt!
Ik zat ook al gauw in de jeugdcommissie en we organiseerden ’s zomers van alles: elke week een filmavond, met van die grote blikken 36 mm film. Aan het begin van de avond draaiden we dan Donald Duck of zo en daarna films als Ivanhoe, voor de groteren. En dan had je nog twee knutselmiddagen per week. Die werden geleid door een paar moeders. Aan het begin van elk seizoen gingen we met een bus vol kinderen naar Oosterhout. Van slapen kwam daar nooit wat, maar we gingen vrijdag heen en kwamen maandag terug, dus dat hield je wel vol. We hadden een eigen clubhuis voor de jeugd: Calimero, naast de speeltuin en daar hielden we dan disco. Voor die jeugdcommissie betaalden de leden zoiets als f.1,50 per maand extra.

Majorettes
Voetbaltoernooien, hebben we ook gedaan! Ommoord, Zestienhoven, Eigen Hof, heel veel complexen leverden een team. Aan de Terletweg had je een grasveld en daar zetten we de doelpalen neer. Jongens en meiden, alles voetbalde door elkaar; dat zag je toen nog nergens! In die vitrine boven de toiletten van het clubgebouw staan de prijzen die we daarmee hebben gewonnen. Onderling doen de tuincomplexen tegenwoordig jammer genoeg helemaal niks meer. We hebben nog wel eens een klaverjascompetitie geprobeerd, maar er was te weinig animo.
Een majorettecorps hadden we ook! Als er lampionoptochten waren of een bloemencorso, of bij de opening van een tentoonstelling, liepen de meiden door alle laantjes, een draagbare radio voorop. Iedereen stond dan in zijn tuintje te kijken.
We hadden een eigen kruidenierswinkeltje in die tijd, naast de tuinwinkel. Je kon daar ook je vlees bestellen. Maar toen er een Bas van der Heijden in Overschie kwam, was het afgelopen. Het winkeltje werd te duur.

Wateroverlast
Gelukkig lopen we niet meer zo erg onder water als vroeger, wanneer het hard had geregend. Aan sommige heggen kun je nog zien hoe hoog het water heeft gestaan. De archiefkasten in de bestuurskamer beginnen niet voor niks pas op een hoogte van 50 centimeter! De lui die verantwoordelijk waren voor vliegveld Zestienhoven pompten ons vroeger onder water om hun startbanen droog te houden. Moesten wij opbellen om te melden dat we onderliepen. Vervolgens trokken zij aan een touwtje om het water weer de andere kant op te laten gaan. Nu gaat dat gemaal computergestuurd en is het beter geregeld.

Bodembedekkers
We hebben onlangs de tuinpraatjes op zaterdagmiddag van vroeger weer opgepakt. Je kon toen te rade gaan bij Jan en Jans Lievenogen en mevrouw en meneer Klein. Jans is weer van de partij. Die weet alles van heemtuinen. En Ria Lenferink kun je alles vragen over ecologisch tuinieren. Ik ben er voor het gewone tuinieren. Ja, ik was vroeger ook wel zo´n tuinder met veel zwarte aarde. Maar je smaak verandert mettertijd en je wordt een dagje ouder en dan is dat spitten wel wat zwaar. Dus nu kijk ik uit naar goede bodembedekkers.

Integratie
Weet je waar ik van geniet? De seniorenploeg! Dinsdag en woensdag ´s morgens lopen we met een stuk of zes mensen die gepensioneerd zijn de paden na en doen dat waar de werkbeurtploegen niet aan toe komen. We doen samen een bakkie, eten tussen de middag een kopje soep bij Rini en Grace bakt van tijd tot tijd wat lekkers.
Het is leuk om te merken dat het verenigingsgevoel weer een beetje aan het terugkomen is. Want we zaten wel even in een dip! We hebben nu een vrijwel nieuw bestuur met mensen uit een jongere generatie en een jublileumcommissie die leven in de vereniging blaast. Er groeit weer wat! Maar of we op integratie moeten rekenen? De oudere generatie komt nog maar mondjesmaat naar de ‘etentjes uit de moestuin’ of de ‘high teas’, en de jongere generatie laat zich al helemaal niet zien bij de bingo- en klaverjasavonden….. Dat is ook een gevolg van een verschuiving in de cultuur: de jongeren houden misschien minder van spelletjes, of hebben er geen tijd voor. Die vaste spelavonden worden hoe dan ook minder bezocht omdat veel minder mensen de hele zomer op hun tuin wonen. Misschien zitten mensen tegenwoordig wel met z’n allen op de camping, in plaats van op een volkstuin. Op de camping hoef je geen tuin te onderhouden en heb je niet de verplichtingen van het verenigingsleven. Daar hebben mensen geen zin meer in en geen tijd meer voor. En hun kinderen spelen computerspelletjes….

Exposities
Ik zit ook al jaren in de tentoonstellingscommissie. Vroeger hielden we in het voor- en in het najaar een tentoonstelling van groenten, fruit, bloemen en planten. Er zijn nog maar twee complexen die een tentoonstelling organiseren en dan nog maar één keer per jaar: Eigen Hof en wij. Het zou me niet verbazen als die tentoonstellingen verdwenen. Maar toch is het ook zo dat de nieuwere mensen steeds vaker iets inleveren!

We kunnen de toekomst van Blijdorp vast zonnig tegemoet zien. Het vorige bestuur heeft er keihard aan gewerkt om de bouwplannen van de gemeente in goede banen te leiden en dat is redelijk gelukt. Ik heb goede hoop dat ze ons voorlopig met rust zullen laten. Maar ja, in de jaren 80 moesten we met man en macht in de benen om te demonstreren tegen de dreigende bebouwing van de polder en in de jaren 90 wéér! Volkstuinen blijven een bedreigd cultuurgoed!

Besturen
Het bestuursleven is niet altijd gemakkelijk hoor. Ik heb nou 22 bestuursjaren achter de rug. Je moet wel tegen een stootje kunnen. Je werkt hard, maar wat je doet wordt je niet altijd in dank afgenomen. Ooit zijn we zelfs met het hele bestuur tijdens een vergadering opgestapt en moest de bond eraan te pas komen om op orde op zaken te stellen.
Nog twee jaar doe ik het en in die tijd wil ik mijn werk goed overdragen. Tot hand- en spandiensten blijf ik altijd bereid, maar ik wil op zaterdag mijn kleinzoon wel eens zien voetballen! Het zou handig zijn als er een ploegje komt voor het begeleiden van de werkbeurten, dan kun je elkaar op zaterdagen afwisselen.

Top-10
Mijn hoop voor de toekomst? Dat we weer in de top-10 van de volkstuincomplexen terechtkomen! Jaren achter elkaar hadden we de eerste èn de ereprijs met het complex. Vorig jaar waren we 26ste van de 32 en nu 18de. Dat is hoopvol, maar het moet beter kunnen!”

Interview voorjaar 2009