Een bijzonder huisje

Op  tuin 4 vol kleur en fleur staat een zwart huisje…. compleet zwart , ook de grote luifel aan de voorkant. Aan de zijkant onder een pergola vol druiven een eethoek.

Hannie en Jan hebben inmiddels vijf jaar tuin 4 en in die tijd is de schuur hoger gemaakt, een “avontuurlijke” luifel gebouwd, een buitenkeuken gerealiseerd en zijn de bruine deur, de gele bakstenen, al het hout  en de donkerrode kozijnen zwart gemaakt.

Hannie:”  Mijn doel was: het binnen en buiten een geheel maken, met de nadruk op de tuin , qua kleur. Dus vandaar buiten alles zwart. Het is gelukt wat ik wilde, vooral qua sfeer: binnen heb ik veel natuur : veren, hout, dennenappels, stenen die ik beschilder en veel slakkenhuizen. Ik ben er trots op. Dit huis is als mijn eigen slakkenhuis, heerlijk om me heen. Alles wat ik door de jaren heen heb verzameld, heeft een plaats hier gekregen, is hergebruikt dus.

We zijn hier heel de zomer, vanaf begin mei, als de nachten niet meer koud zijn… tot half september ongeveer. Mijn favoriete plekje is onder de luifel, vanaf de tuin gezien in de linker stoel. Voor het mooiste overzicht.

Ja, die luifel had wat voeten in de aarde… een avontuur, het was eerst zeg maar: een enorme zeperd.

Jan wilde een luifel waarbij hij niet zijn hoofd zou stoten als hij de tuin in stapte. Eerst twee gaten, een pvc-buis erin met staven betonstaal daar weer in, beton erin gegoten, hout erop om de palen daar weer bovenop te zetten….het dak erop. Jan en een collega, twee flinke kerels, het dak op voor de dakbedekking. Alles is af, Jan stapt van de luifel en wil vanaf het gras naar binnen…..te laag! Gezakt, die palen, zo de veengrond in. Een autokrik hielp niet; het bleef zakken. Iedereen kwam met  een ander idee ….tot de beste oplossing kwam van mijn oudste broer: uitgraven die palen, kunststof blokken erin. Uiteindelijk zijn de betonpalen uitgegraven, in de winter een pomp voor het grondwater erbij gezet, stempels onder de luifel tegen het verder zakken, alles afgedekt met zeil . Zo heeft het een half jaar gestaan. En nu hebben we een mooie luifel, met zon en regen… warm of koud: ik zit er heerlijk.

Wensen?  Voor man Jan zou ik een waterloopje willen, voor mezelf hier niets; ik ben helemaal blij!”

Tekst: Marga Cooiman

Marga Cooiman schrijft vanaf het voorjaar van 2018 voor de Groene Blijdorper. Ook introduceerde ze meteen een nieuwe rubriek: bijzondere huisjes op ons verenigingsterrein. Hieronder haar eerste bijdrage!

Op tuin 67 , van Anja Guinee (tuin-en landschapsarchitect) staat een opvallend huisje, helemaal van ongeverfd en ongebeitst hout. De grote  boom met afgezaagde takken die ervoor staat, oogt als een kunstwerk en benadrukt bovendien de “houtigheid “van het huisje en de natuur eromheen.

In 2012 moest Anja het sloophuisje(klein, met lessenaarsdak) vervangen en samen met bevriende buurman van nr. 66, Paul Lageschaar (architect) ontwierp ze haar huis. Met een schuin dak i.v.m. de twee bomen ervoor. Met een kasje aan de voorkant. Paul wilde iets met ribbetjes in het ontwerp, Anja in ieder geval iets met een bovenlicht. Modulair ontworpen qua maatvoering, dus met een vast maatsysteem. Het grondoppervlak was eerst vierkant getekend, maar vanwege de sloot dichtbij werd daarvan afgeweken en is het een rechthoek  geworden. Het geplande kasje verviel vanwege het gevaar van vallende takken.

Jan Bechtold (tuin 70) heeft het grote geheel gebouwd in 2013 , toen Anja  vijf weken in Australië was. Een verrassing bij thuiskomst, weliswaar met iets andere verhoudingen….maar ook mooi! De openslaande deuren van het oude huisje zijn hergebruikt in het nieuwe. Anja heeft zelf de draairaampjes gemaakt, met smalle sponninkjes en kleine scharniertjes en blijft bezig met tuin en huis.

Ze verwerkte zelf de ene boom, sinds die  de afgelopen winter  weg moest… haar composthoop wordt wel steeds hoger! Beetje bij beetje saneert ze de tuin. Is steeds bezig, maar heeft nooit genoeg tijd, dus alles vordert langzaam.  De kookhoek en het sanitairgedeelte in het huisje moeten nog gerealiseerd worden, Dit jaar staat het dakgoot maken en opvangen regenwater gepland en misschien een zonnepaneel plaatsen.  Zoals ze zelf zegt: “Het komt wel”.

Anja is  trots op het totale aanzien van nr. 67. Ze geniet in het huis het meest van de bovenlichten, waardoor heel veel zonlicht naar binnen komt.   En o ja, ik had nog nooit gehoord van PLATO-hout. U wel?   Dat maakt haar huisje heel bijzonder: het is geen hardhout, maar zachter hout, gekookt (geplatoniseerd) om het duurzaam te maken. Apart : geen verf, geen beits….puur natuur !