Open deuren
Bij tuin 116 staat het hekje al open .
De zware deur van het huisje staat ook wijd open en Janna Verdonk (doceerde Spaans een groot deel van haar werkende leven aan de Hogeschool Rotterdam) maakt binnen haar houtkacheltje aan. Buiten is het prachtig weer en de grote veranda onder de grote luifel lonkt. Dus daar heerlijk genieten thee met hapjes en een goed gesprek. De metalen constructie in de tuin, die ik altijd heb aangezien voor een open theekoepel, blijkt een kunstwerk te zijn waarvan de “deuren”ook open kunnen. Wat een welkom!
Tuin 116
Janna: “Ik heb mijn tuin in 2002 gekocht, die was toen helemaal leeg: geen huisje , geen planten, geen pad, schuur, kas… echt helemaal niets, behalve een betonnen plaat. Mijn buren Christa Deen en Tjalling Idenburg hadden die tuin in hun bezit en wilden er een tweede paradijsje maken… Tot ik Tjalling overtuigde om de tuin aan mij over te doen. Op de betonplaat kwam een huisje, maar dat was na tien jaar al verzakt en het dak lekte. Het huisje werd gesloopt en met het hout was iemand anders blij. Dit huis staat er nu vijf jaar. Het is een ontwerp van Lieven Poutsma, net als het kunstwerk in de tuin.
Lieven Poutsma is partner bij “Observatorium”, een kunstenaarscollectief, waarvan André Dekker (mijn overbuurman met Landa) een van de oprichters is. Ze maken kunst voor in de openbare ruimte. Lieven heeft mijn kunstwerk gemaakt bij de opening van het nieuwe C.S. in 2013. Het heette toen “Station Museumpark” en was destijds een onderdeel van drie werken. Tot mijn grote verrassing kreeg ik het via André.
“Observatorium” maakt kunstwerken in binnen- en buitenland op bijzondere plekken in de natuur, waardoor zo’n gebied mooier en bijzonder wordt. Zie voor in Nederland “de zandwacht’. Kijk maar eens op hun site Observatorium.org.
Project in Duitsland
Ik hoorde over een project van hen in het (oude industriële) Ruhrgebied. Het project daar heette ‘Warten auf dem Fluss’. Er staan daar geschakelde houten ruimtes in de natuur , met slaapplekken uitkijkend over het groen.
Ik ging er overnachten en vond het schitterend. Zoiets wilde ik ook ongeveer voor mijn nieuwe huisje: het simpelste van het simpelste, een keukentje zonder deurtjes, geen douche, geen elektra, geen schuur, geen kas. Wel met een toilet en zit/ligplekken. Onder de banken houten kleppen waarachter bergruimte.
Ontwerp
Het ontwerp van Lieven Poutsma was in eerste instantie te groot voor mijn tuin. Het heeft niet de vorm gekregen uit het Ruhrgebied, omdat het dan te groot werd, te donker en er te weinig functies waren binnen een oppervlakte van 25 vierkante meter.
Graag wilde ik een terras met een luifel, om uit de zon te kunnen zitten. En er moest plek zijn voor een keukentje , dus het ontwerp werd niet zoals in Duitsland. Wel zo eenvoudig mogelijk.
Uiteindelijk
Dat is het ook geworden: Binnen twee banken en een (noot: echt open)keuken van hetzelfde hout als de vloer en de muren. Toilet, wat bergruimte.
Achter een wand bij de achterdeur is plek voor losse spullen. Er zijn geen gordijnen: ik hang jute zakken voor de ramen en heb wilgentenen “geweven “ voor het raam buiten.”
Bijzonder hout
Janna: “Nieuw hout was veel te duur. Dit hout had het collectief uit een oude steenfabriek, om de planken heen zijn metalen strips ….de stenen droogden erop, en die zijn heel zwaar.
De vloer, de deuren, de wanden, de keuken en de ligbanken… alles is gemaakt van hetzelfde massieve, grof geschaafde hout, met metalen omlijsting. (Noot: behalve het dak en de luifel natuurlijk!) Zo zijn er een zwaar soort platen ontstaan.
Het hout is heel dik met een grove (Noot: en prachtige!) structuur, het lijkt wat op steigerhout maar de planken zijn zo dik, dat het meer balken dan planken zijn. Alles oogt stoer: het materiaal, de constructie, het ontwerp. Grappig: ik kreeg bij een keuring van een aantal jaar geleden de opmerking, dat mijn huisje nodig geverfd moest worden ha,ha: het is NUL onderhoud hier!
In mei 2016 was mijn nieuwe huisje klaar (Thijs Brandsma en Bart Lentze hebben het gebouwd met Lieven Poutsma, die ook het kunstwerk heeft ontworpen). Een leuk detail: Thijs en Bart hadden leuke vragen, zoals: ”Wat voor sfeer wil je?” Wat later gaven ze me een boekje cadeau: ”Walden” van Thoreau.
Noot van de schrijver: Wat een toeval… lees hierover ook mijn artikel : ”Van knopendoosje tot Walden, huisje 157”.
Drie keer gebouwd
‘Ze bouwden het eerst in hun atelier aan de Keileweg. (voor de 1e keer), toen kwam het hierheen in stukken op een enorm grote vrachtwagen… ontzettend zwaar. In 14 dagen bouwden Thijs en Bart het weer op eind 2016 ( dus voor de 2e keer) . Overal is dubbel glas; tussen de naden deden ze rubberen strips voor extra isolatie . Erg goed geïsoleerd dus. En NUL onderhoud, die houten platen. En met al dat hout om me heen…het voelde als in een bootje. Ik was helemaal happy! Het is ook een heerlijke plek ook om met vrienden wat te drinken, te koken, te eten.
Tot in januari 2018 …na een opleidingsweekend (dansexpressie voor Parkinsonpatienten) zette ik mijn telefoon weer aan: 26 oproepen! Er was een enorme conifeer over mijn huisje heen gevallen. Wat een ramp!
Gelukkig zijn Thijs en Bart weer gekomen en ze hebben het weer opgebouwd.(voor de 3e keer)!. Het is dus gelukkig goed gekomen. Het is een gezellig stuk van mijn leven: gewoon een plek om te kamperen, om met weinig om me heen tot rust te komen. En in de zomer ook met vrienden om gezellig wat te drinken, koken, eten. Ik ben hier heel happy. ‘