Het was een belofte die ik op de herfstvergadering van 2016 deed: het uitbouwen van het schuildakje bij de ingang. De uitbouw, een pergola voor een mooie klimplant, moest ervoor zorgen dat het geestloze ding zou worden getransformeerd in een groen herkenningspunt.
Eerder al hadden Jan Kooijman, André Dekker en ik een ambitieus plan ontwikkeld voor een ‘wachtkas’, een half open plantenkas met een toegangsportaal. Dat plan was mooi, maar bleek veel te duur. Deze pergola bood mijns inziens een goed alternatief. Nu staat hij er.
Voor de beplanting denk ik aan een sterke klimmer die de hele constructie overhuift. Mogelijk een bloeiend exemplaar dat ook ‘s winters groen blijft. Aldus onstaat een mooie, groene schuil-en wachtgelegenheid voor degene die op ‘het busje wacht’.
Het ontwerp is in de geest van de inrichting van de entrée niet rechthoekig maar loopt een beetje schuin af. Wanneer je komt aangereden kun je op het bladerdak kijken.
Voor de ‘wachtkas’ had ik een bekroning bedacht in de vorm van een doorgesneden ui.
Ik probeer nu met hulp van de gemeente ook dat ontwerp te realiseren en op de top plaatsen. Maar eerst:een groen bietelkapsel voor dat ding!
Jozef van Rossum (tuin 137)